Wspólne pielenie grządek, sianie, sadzenie, doglądanie rosnących warzyw, owoców, kwiatów… Wreszcie: degustacje plonów, grillowanie przy muzyce na żywo, kulturalne animacje, przyjemne, sąsiedzkie popołudnia w otoczeniu kojącej zieleni! Zapraszamy 17 marca na spotkanie, w czasie którego przedstawimy mieszkańcom miasta nasz pomysł na stworzenie wspólnego ogrodu społecznego przy Amfiteatrze.

- Planujemy, by był on miejscem otwartym dla radomian, ogólnie dostępnym i współtworzonym przez społeczność lokalną. Docelowo będzie pełnił funkcję edukacyjną, integrującą oraz wypoczynkową. Chcielibyśmy poznać pomysły i sugestie radomian, by lepiej odpowiedzieć na ich oczekiwania. W rozmowie wezmą także udział specjaliści, którzy chętnie odpowiedzą na pytania i udzielą nam wsparcia w postaci cennych wskazówek - zapowiadają: Anna Dudziak i Hubert Kaczmarczyk, koordynatorzy projektu stworzenia w Radomiu pierwszego społecznego ogrodu.

Spotkanie odbędzie się 17 marca 2018 (sobota) o godz. 16 na Scenie Obozisko (ul. Śniadeckich 2). Wstęp wolny.

Macie sporo czasu, by zastanowić się, jaki jest Wasz wymarzony sąsiedzki ogród.

Sąsiedzki Ogród Społeczny

Ogród powinien łączyć ze sobą kilka istotnych funkcji – edukacyjną, integrującą, wypoczynkową i aktywizującą.

– teren edukacyjny – grządki, rabatki kwiatowe, w obrębie których zarówno dzieci, jak i dorośli mogą brać udział w cyklicznych zajęciach. Będą one prowadzone zarówno przez zapraszanych specjalistów jak i przez samych mieszkańców, którzy podzielą się z innymi swoim doświadczeniem. Warsztaty edukacyjne mogą obejmować np. naukę wysiewu i sadzenia oraz pielęgnacji poszczególnych roślin.

– ekologia, recykling, drugie życie rzeczy – to idea wdrażania filozofii „zero waste” w codziennym życiu, a więc wtórne wykorzystywanie posiadanych przedmiotów i elementów wyposażenia domu tak, by nie wytwarzać śmieci. Poszczególne miejsca w ogrodzie mogą być budowane i tworzone za pomocą właśnie takich przedmiotów pozornie bezużytecznych, dzięki czemu odpowiednio przetworzone mogą służyć za przydatne – często w zupełnie nowej, nietypowej roli.

– sztuka i ogród – miejsce to, oprócz bycia przestrzenią do rekreacji i edukacji, może także stać się inspiracją dla kreatywności i twórczego zaangażowania. Mieszkańcy mogą na przykład kolektywnie skonstruować meble ogrodowe i inne detale wyposażenia – mają one stać się, poprzez odpowiednie materiały i ciekawy projekt, użyteczną ozdobą, formą plastyczną o wymiarze praktycznym, użytkowym, a przy tym designerskim.

– integracja poprzez wspólne biesiadowanie – w obrębie wypoczynkowej, rekreacyjnej części ogrodu społecznego powinien znajdować się murowany grill, który będzie używany przez społeczność lokalną do przyrządzania posiłku – przy okazji pracy, warsztatu, imprezy sąsiedzkiej.

– pasieka miejska – to pomysł, który ma szansę znacznie wzbogacić zamysł powstania samego ogrodu o kolejny, niezwykle istotny aspekt edukacyjny. Radom jest miastem, w którym nie występują miejskie pasieki – zazwyczaj są one usytuowane na przedmieściach. Stworzenie od podstaw własnej hodowli pszczół to krok w stronę ostatnio niezwykle modnego powrotu do natury i do źródeł zdrowego odżywiania i – w szerszej perspektywie – życia codziennego. Zwłaszcza w miastach obserwuje się chęć zwrotu ku temu, co pierwotne, naturalne, tradycyjne i nieprzetworzone. Ta tendencja jest zatem idealnym tłem dla działalności w ramach tworzenia pasieki.

– uprawa workowa – jest znakomitą ideą organizowania własnego mini – ogródka w dużym worku wypełnionym ziemią, umieszczonym razem z innymi workami w specjalnie wydzielonej części ogrodu. Ta metoda pozwala na „wydzielenie” własnego terenu uprawy, dzięki czemu każdy właściciel worka tworzy w nim indywidualną kompozycję roślin (w tym uprawę warzyw), a sam ogródek jest mobilny. Ten sposób uprawiania ogrodnictwa daje możliwość np. ogłoszenia konkursu na najpiękniejszą czy najciekawszą kompozycję kwiatową – lub innych, podobnych aktywności.

– idea biophillic designu – to kolejny ważny powód, by stworzyć społeczną uprawę roślin. Określenie to oznacza wykorzystanie fascynacji naturą w projektowaniu przestrzeni życiowej człowieka tak, by polepszyć maksymalnie jego komfort życia. To – przykładowo – wtapianie zieleni, światła, powietrza, wody w przestrzeń miejską, w elementy architektury.